Pękanie korozyjne stopów tytanu
Przyczyną pękania korozyjnego pod działaniem naprężenia jest powstawanie dużego odkształcenia plastycznego w wierzchołku szczeliny. Wtedy też, ciągła warstewka tlenkowa zostaje przerwana a środowisko korozyjne zaczyna reagować z tytanowym podłożem. Roztwór korozyjny w szczelinie zwiększa stopień agresywności poprzez zmianę pH. Rozpuszczanie anodowe cząstek metalu powoduje odtlenienie roztworu znajdującego się w szczelinie co prowadzi do zmniejszenia zdolności pasywacyjnej elektrolitu [1]. Pękanie w warunkach korozji naprężeniowej zachodzi głównie w stopach tytanu o dużej zawartości aluminium, pierwiastków eutektoidalnych które stabilizują fazę β oraz pierwiastków międzywęzłowych zawartych w strukturze [xxx]. Obecność w strukturze fazy α2 w stopach o dużej zawartości aluminium może przyczyniać się do zwiększenia intensywności rozpuszczania anodowego w szczelinie. Dodatkowo, faza ta spełnia rolę mikroelektrod które mogą powodują zmniejszenie pasywności stopów tytanu.
Badania odporności tytanu na korozję szczelinową wykazały, że jest on całkowicie odporny na korozję w szczelinach. Dlatego, tytan i jego stopy znajdują zastosowanie w budowie wymienników ciepła pracujących w warunkach dużych obciążeń cieplnych i dużych szybkości przepływu czynników przenoszących ciepło. Dzieje się tak za sprawą trwałej pasywacji w temperaturach do 100°C i gęstości strumienia cieplnego do 580 W/m2
[1] Bylica A., Sieniawski J. – Tytan i jego stopy
